Od początku lat dziewięćdziesiątych istnieje tendencja do stałego podwyższania aspiracji edukacyjnych polskiego społeczeństwa. Według szacunków GUS w 2005 roku wyższe wykształcenie mogło mieć już 4,7 mln Polaków. O szczególnym charakterze awansu edukacyjnego polskiego społeczeństwa świadczy fakt, że w latach 1988–2002 odsetek kobiet z wyższym wykształceniem wzrósł wyraźniej niż mężczyzn, podaje CBOS.
Obecnie kobiety częściej niż mężczyźni deklarują, że mają ukończone studia, a jeszcze w ostatnich latach PRL było odwrotnie. Przekonanie o tym, że warto się uczyć, jest obecnie w Polsce prawie powszechne – podziela je 93% ankietowanych. Czynnikiem najmocniej różnicującym opinie dotyczące wartości uczenia się jest posiadane wykształcenie – im wyższy jego poziom, tym bardziej zdecydowane przekonanie, że warto inwestować w naukę. Uczestnicy badania zostali zapytani z jakich powodów – ich zdaniem – ludzie dążą do zdobycia wykształcenia.
Najważniejszą przyczyną, według prawie dwóch trzecich ankietowanych (63%), jest możliwość uzyskania wysokich zarobków. Drugie miejsce zajmuje wymieniany przez 40% badanych interesujący zawód.
W przekonaniu mniej więcej co trzeciego Polaka ludzie kształcą się, aby prowadzić łatwiejsze życie (35%) i/lub by zyskać niezależność i samodzielność (33%). Mężczyźni częściej wskazują na istotność dla decyzji o kształceniu takich powodów, jak interesujący zawód i wysokie zarobki, kobiety zaś częściej uznają za ważny rozwój intelektualny, szacunek ludzki oraz łatwiejsze życie.
Mniej niż co trzeci dorosły Polak (31%) jest obecnie zadowolony z dokonanego wyboru ścieżki kształcenia. Dwa razy więcej osób (64%) chciałoby coś zmienić w tym zakresie, przy czym prawie połowa (49% wszystkich badanych) deklaruje, że gdyby miała możliwość rozpoczęcia nauki jeszcze raz, starałaby się uzyskać wykształcenie wyższe od posiadanego.